Život na planeti Zemlji je moguć zbog postajanja prirodnog efekta stalene bašte. Prirodna pojava gasova sa efektom staklene bašte, pre svega vodene pare (H2O), ugljen-dioksida (CO2), i još nekih gasova, omogućava sunčevoj energiji da prodre do Zemlje i da padne na nju kao svetlost, ali se potom u obliku infracrvenog (toplotnog) zračenja vraća u atmosferu i zagreva je. Ovaj fenomen održava planetu dovoljno zagrejanom, što osigurava normalno odvijanje fizioloških funkcija svih živih organizama. Odsustvo gasova staklene bašte snizilo bi temperaturu naše planete za otprilike 33°C pretvarajući Zemlju u još jednu bezživotnu planetu Suncevog sistema.
Efekat staklene bašte, koji je milionima godina bio blagoslov za Zemlju, izgleda da se tokom poslednjeg veka pretvara u ozbiljnu pretnju, izazvanu ljudskim aktivnostima. Sa industralizacijom i rastom broja stanovnika,emisija gasova sa efektom staklene bašte uzrokovana spaljivanjem fosilnih goriva, krčenjem šuma i čišćenjem zemljišta za poljoprivredu se konstantno povećavala. U poslednjih 100 godina čovečanstvo je emitovalo gasove staklene bašte u atmosferu brže nego što su ih prirodni procesi mogli ukloniti.
RSS Feed